czyli o Malcie, Gozo i Comino okiem Polaka zafascynowanego tymi wyspami
Oglądając niedawno reklamę Coca-Coli, w której pokazana jest droga jaką to niby odbywa butelka w automacie zanim trafi w nasze ręce, przypomniały mi się automaty z napojami na Malcie.
Wszystko zaczęło się od tego, że pewnego dnia pojechałem do Birgu zrobić kilka zdjęć dgħajs przycumowanych przy pomoście oraz pomnika, który stoi przed kościołem.
Kilka lata temu zapytany przez kogoś o drzewa na Malcie odpowiedziałem, że ich tam prawie nie ma, a te które tam są rosną głównie w ogrodach i skwerach.
Podobne zdanie miałem o całej maltańskiej przyrodzie, którą znałem wtedy tylko z wakacyjnych wyjazdów, gdy w lipcu i sierpniu prawie cała roślinność zamiera z braku wody.
Czasu mało, ale coś trzeba zrobić, żeby dziennik nie świecił pustkami. Dziś trochę bardziej technicznie, czyli maltańska klawiatura.
Pisząc kiedyś artykuł potrzebowałem użyć maltańskich znaków diakrytycznych do jednej z nazw miejscowości czy świątyni.
Na początek trochę o książkach, szczególnie tych polskich.
Od kilku dni borykam się z próbą uaktualnienia listy literatury dotyczącej Malty jednak jakoś ciężko mi to idzie. Kiedy sześć lat temu zaczynałem tworzyć tą stronę byłem przekonany, że o Malcie nie ma ani jednej książki w języku polskim.
No i stało się. Założyłem coś na kształt dziennika, czy jak kto woli bloga.
Pomysł na jego prowadzenie zrodził się już jakiś czas temu, dokładniej trzy lata temu, a przyczyn, dla których miał powstać było kilka.